Een stem voor het protest in Istanbul

Terwijl wij hier in België de afgelopen week onze gal spuwden over GAS boetes en ons afvroegen hoe het kan dat het merendeel van de Belgische bevolking niet achter een maatregel staat, maar deze wel vrolijk wordt uitgevoerd door de regering, vindt er in Istanbul een maatschappelijk protest plaats van een heel andere orde.

Als iemand die zelf werkzaam is in de mediasector - zij het wel entertainment - vind ik het onbegrijpelijk hoe moeilijk de verslaggeving rond de situatie van en in Istanbul gevoerd wordt. 

Tegen de maatregelen die de Turkse overheid neemt op vlak van mediabeperking en verslaggeving kunnen we uiteraard niet opboksen, maar we kunnen er wel voor zorgen dat de informatie tot bij de rest van de wereld geraakt.

Volgens de Turkse premier Recep Erdogan "is social media the worst menace to society", dit geeft aan hoe een democatie in één zin onderuit kan gehaald worden.

Laat het duidelijk zijn dat het protest dat in Istanbul gevoerd wordt, niet meer draait om het behoud van een aantal bomen in een park.

Het algemeen protest tegen de grote verstedelijking en privatisering van de stad en het wegwerken van het nu al schaarse groen in de stad net omwille van voorgenoemden, werd zo hardhandig aangepakt door de politie en overheid, dat het escaleerde in een protest om het behoud van vrijheid van het individu in een democratische staat.

Het gaat om de arrogantie van een overheid die als autoritair leider zomaar wetten stemt en beslissingen neemt waar de helft van de bevolking geen vrede mee kan nemen. Het gaat om de schreeuw om het behoud van een democratie die steen voor steen wordt afgebroken door de overheid zelf.

U dacht dat een wet die kussen in het openbaar verbiedt absurd was? Neen, helaas harde realiteit.

Mijn mening als relatief vrije Europese westerling is makkelijk geventileerd, maar het allerbelangrijkste in deze strijd is het geven van een stem aan zij die door hun eigen overheid de mond worden gesnoerd. Letterlijk en figuurlijk.

En ook al kunnen de protestanten er niet voor zorgen dat de regering valt, hopelijk kunnen ze er wel in slagen om het imago van diezelfde regering aan het wankelen te brengen.

Daarom geef ik hier graag een stem aan hen: What is happening in Istanbul

Of lees ook het verhaal van de Belg Gijs Witdouck in Istanbul   

En Amnesty International over het excessieve geweld tegen de vreedzame betogers.

Lees, neem u tijd en deel het.