dinsdag 23 februari 2016

Help een kind! Hoe moet het nu verder met dat reizen?

Help een kind! Hoe moet dat nu verder met dat reizen?


Met de komst van mijn kindje vond ik het heel moeilijk om me een beeld te schetsen van hoe dat reizen nu in godsnaam moest verlopen. Er was eigenlijk hoofdzakelijk paniek op dat vlak.
Er is immers ineens een kind in the picture - met de nodige extra bagagekilo's en vaste babyroutine - waar plots rekening mee moet gehouden worden. Net zoals vroeger een avond op voorhand je zak pakken en vertrekken wanneer je wil, is plots uitgesloten.


Woops! Chance dat wij een grote koffer hebben...


Eerlijk, ik was een beetje bang dat ik plots alleen nog maar kindvriendelijke vakanties kon doen en dat ik de eerstkomende 3 jaar alleen de Belgische kust van dichtbij zou kunnen zien. Pas op, ik ben een geweldige fan van de Belgische kust, zeker nu met een kindje erbij, but it just not feeds my travelers heart.

Er zijn mensen die dat kunnen en prima vinden, maar door de komst van mijn kindje, merkte ik dat ik gewoon niet één van die mensen ben. 
Naast mama moet ik ook nog andere dingen kunnen zijn. En reiziger is daar een belangrijk voorbeeld van.

Mijn kindje is ondertussen een jaar geworden en ik moet zeggen dat ik kan terugblikken  op een mooi reisjaar, zelfs met de komst van die kleine koter dus.

Bij deze kan ik dus proefondervindelijk bevestigen dat een kind krijgen niet perse het einde van je reisleven of plannen moet betekenen. Wat wel belangrijk is, is volgens mij om op zoek te gaan naar een goed evenwicht tussen gezinsvakanties en uitjes zonder kind. Het ene sluit het andere zeker niet uit en soms is het gewoon belangrijk om je reizigershart te laven om vervolgens weer vol energie je kroost te kunnen opvoeden. Dat toegeven, daar is naar mijns inzien absoluut niets mis mee.

De reisagenda van 2015:

Onze eerste break met kindje was een verlengd weekend in Picardië. We verbleven 2 nachten in Center Parcs Le Lac d'Ailette en verkenden van daaruit het stadje Laon. Ideaal met een baby zo'n Center Parcs huisje.

Vervolgens was er in juni onze gezinsvakantie, na Picardië verbleven we nog eens 10 dagen in Zuid-Frankrijk. Dit jaar werd ik 30 en ik was nog nooit in Zuid-Frankrijk geweest (Montpellier buiten beschouwing gelaten), kunt ge dat geloven?
Ik was in het begin een beetje ongelukkig omdat ik Zuid-Frankrijk een typische vakantiebestemming vind voor mensen met kleine kinderen en dat wilde ik eigenlijk helemaal niet. Maar o-ho Zuid-Frankrijk, wat bleek jij een topbestemming.

In juli verbleven we een weekje in Nieuwpoort met de schoonouders, inderdaad ja, toch de Belgische Kust. Maar met kind is dat dus wel top moest ik toegeven, zelfs met wind en regen.

Begin oktober trok ik er een verlengd weekend tussenuit met een vriendin en gingen we met ons twee Madrid onveilig maken. Tapas, zon en veel rosé, heerlijk. Oh en geen kind, ook eens heerlijk.

In november stond er alweer een reisje op de agenda want we reden naar de Eifelstreek in Duitsland. Mét kind diesmal. Wandelen, natuur en buitenlucht waren de keywords.

En om het jaar helemaal in schoonheid af te sluiten, trokken we tussen kerst en nieuw met ons tweetjes naar Londen. Ja dat is kleicliché en ja er zijn budgettair gezien interessantere momenten om naar Londen te gaan, maar het was fantastisch. De typische highlights en de Harrods' van deze wereld deden we 10 jaar geleden al, deze keer was het dus op zoek naar een "nieuw" Londen en dat vonden we zeker in Camden en Shoreditch.

In totaal dus 6 reisbestemmingen waarvan 4 mét kind en 2 zonder. Het enige punt van kritiek mag zijn dat ik niet buiten Europa ben geraakt, misschien een doelstelling voor 2016. Maar anderzijds waren er jaren dat ik zonder kind zelfs niet aan 6 bestemmingen per jaar kwam! Al bij al dus prima geluk dat reizen na de komst van een kind.
En als ik het kan, dan jij ook!