La Pointe du Hourdel, een punt met zicht op de eindeloosheid

Frankrijk is waarschijnlijk voor elke Belg reeds ontgonnen vakantieterrein.

Veel ligt natuurlijk aan het feit dat het één van onze buurlanden is, maar het is ook gewoon een veelzijdig Europees land. Zonnige kusten, besneeuwde bergtoppen, romantische wereldsteden, een boeiende geschiedenis, elk stukje Frankrijk heeft wel iets nieuw te bieden.

Maar er is één stukje dat wat onder de aandacht van haar buurregio's lijdt. Picardië wordt ingesloten door Nord-Pas-de-Calais, Normandië, de Champagne en Parijs oftewel Ile de France. En ook al ligt deze regio dus eigenlijk dicht bij België, toch is deze nog niet bij het grote publiek een evidente bestemming. Reden temeer voor de toeristische dienst om mij nog een keer op pad te sturen en de highlights van deze regio te ontdekken!

Na ongeveer 3,5 uurtjes rijden vanuit het Hageland, kijken we uit op de Baai van Somme.  

We zijn iets te vroeg om onze kamer in Hotel Les Corderies te betrekken en besluiten om dan maar meteen de omgeving te verkennen.

Onze eerste stop: La Pointe du Hourdel.

We komen toe op de parking naast de haven en zien al meteen dat de boten bijna op het droge lijken te liggen. Wanneer we richting de vuurtoren lopen, kan ik mijn ogen bijna niet geloven. Het lijkt wel een woestijn! 

Een eindeloze zandvlakte strekt zich voor ons uit. De lucht gaat hier naadloos over in de zee of het zand en ondanks het regenweer wandelen er koppeltjes en gezinnen dwars over de zandplaten. Best gevaarlijk voor wie zich niet goed informeert want het getij komt hier aan een rotvaart op, aan zo’n 10km/u. Gelukkig kan je je goed informeren aan de getijdetabel die op het kiezelstrand geafficheerd staat. We hebben geluk, het tij is nog niet aan het keren, dus er kan rustig gewandeld worden langs de zandplaten.

Omdat we toch wel geprikkeld zijn door die schijnbaar eindeloze woestijn, willen we ook graag de omgeving zien bij vloed. We besluiten dus, na raadpleging van de getijdetabel, om de volgende ochtend terug te keren.

En jawel, de volgende dag lijkt La Pointe du Hourdel niets meer op die woestijn van weleer. Waar gisteren nog een koppeltje over de zandplaat wandelde, is nu alleen nog maar water. Het leuke aan de vloed is dat je op het uiterste punt zelfs zeehonden kan spotten. En dat blijkt echt niet zo moeilijk. We zien een groepje mensen met een verrekijker staan en wandelen rustig hun richting uit. Na nog geen 5 minuten zien we effectief een zeehond de kop opsteken.

De wind raast als een gek langs onze oren, maar er is geen betere manier om even uit de werkdruk te ontsnappen dan staren naar de eindeloze watermassa en vechten met de wind.

Deze post is tot stand gekomen in opdracht van Picardie Tourisme. Alle meningen zijn - zoals steeds - 100% de mijne.