dinsdag 31 juli 2012

Vancouver: Capilano Suspension Bridge

Op slechts vier dagen een stukje Canada willen verkennen is eigenlijk gekkenwerk.
Veel verder dan Vancouver en Vancouver Island zijn we dan ook niet geraakt tijdens onze roadtrip.
Geen Rocky Mountains deze keer, maar we vonden toch een ander stukje ongelooflijke natuur tijdens ons bezoek aan de Capilano Suspension Bridge.
Eigenlijk waren we op weg naar Grouse Mountain waar je met een kabelbaan tot bovenop Grouse Mountain kan en je een prachtig uitzicht op Vancouver hebt. Helaas deed het Canadese weer waar het goed in was en waren er heel erg lage wolken en een geregelde drup water waardoor we beslisten om de kabelbaan toch maar te laten voor wat ze was. Behoorlijk wat geld betalen om dan bovenop een berg naar een dik wolkendek te staren, is ook niet alles natuurlijk.

Dus reden we een eindje terug naar de Capilano Suspension Bridge en dat bleek, zoals de reisboeken beloofden, één van de topattracties van Vancouver te zijn.
Het gebied is een mix van avontuur, geschiedenis en cultuur en doet soms een beetje Bokrijkachtig aan, maar dat is zeker niet de essentie van dit park met zijn ongelooflijke hangbrug.

De hangbrug werd oorspronkelijk gebouwd in 1889 en rijkt zo'n 137m over de Capilano River. Ondertussen is de brug gelukkig een paar keer vernieuwd en bestaat ze uit een stevige stalen constructie. Wanneer je het halfway point bereikt voel je goed dat de brug begint te wiebelen, het blijft een hangbrug natuurlijk!

De rest van het park was ook meer dan de moeite waard. Zo huisvest het 'Treetop Adventure' dat volgens henzelf "een zicht biedt op dit bloeiende regenwoud door het oog van een eekhoorn". 
Via verschillende hangbruggen kan je van de ene boom naar de andere wandelen, genietend van de bijzondere pracht van het regenwoud.

Langsheen het pad vind je ook allerlei interessante weetjes of filosofische spreuken die je even dwingen om stil te staan bij die eeuwenoude bomen en unieke planten naast en onder je.
Doorheen het park staan ook heel wat originele First Nations totempalen die zelfs al vanaf 1930 een plaatsje vonden in dit park. Er is ook een stukje gewijd aan het leven van de First Nations in deze natuur, maar naar mijn mening had dit een behoorlijk hoog Bokrijk gehalte en voelt het een beetje als een verplicht nummer om de First Nations te betrekken in dit gebied dat ooit het hunne was.

Je zou denken dat een lange hangbrug en een wandelpad hoog in de bomen voldoende is om een park te vullen, maar neen hoor, sinds kort biedt men ook de 'Cliffwalk' aan.
En dat is exact wat je denkt dat het is! 


Langsheen de rotsen is een soort wandelpad opgehangen dat je een prachtig zicht op de rivier biedt. Het pad is erg smal en een aantal uitkijkpunten zijn in glas gemaakt waardoor je het gevoel hebt dat je gewoon in de lucht aan het wandelen bent. 

Capilano Suspension Bridge is echt een aanrader wanneer je in de buurt van Vancouver bent en je kan er makkelijk een halve dag in rondlopen. Het park is wel behoorlijk duur, je betaalt 25$ inkom per volwassene, maar dat is wel alle attracties inclusief.

Klein detail: de brug is ook gebruikt in een MacGuyver aflevering! Yes, I walked in MacGuyver's footsteps.

woensdag 25 juli 2012

Wonder Woensdag

Ondertussen is het al meer dan twee jaar geleden dat ik een stukje van mijn hart aan Istanbul verloor.
Lange verre reizen zijn niet altijd te combineren met een druk werkleven en al zeker niet als je partner nog eens zelfstandig is.
Wij proberen onze situatie echter altijd positief te benaderen en kiezen daarom vaak voor citytrips.
Omdat een collega/vriend van ons zijn hart heeft verloren aan Istanbul, wilden we zelf ook eens gaan ervaren wat die stad nu juist te bieden heeft.

Istanbul is vriendelijkheid, zachtheid en kleurrijkheid, allemaal samengeperst in één bruisende stad die ondanks haar oude gebouwen er een verbazende jonge mentaliteit aan over houdt.

Sommige steden lijken gemaakt om te fotograferen. Istanbul is er zo eentje.

En "oudheid" komt het best tot zijn recht met authenticiteit...

vrijdag 20 juli 2012

Roadtrip USA - Canada: De hotels


In de zoektocht naar hotels voor onze roadtrip zijn we niet over 1 nacht ijs gegaan.
Uiteraard is het goedkoper wanneer je kiest voor hostels of kamperen, maar omdat wij een behoorlijk druk schema te vervolledigen hadden, wilden we toch graag een minimum aan comfort en privé.

We hebben echt maanden gezocht naar de juiste hotels die eigenlijk allemaal 2 dingen gemeen moesten hebben: centrale ligging en niet te prijzig.
Een speld in een hooiberg was er niets tegen.
Achteraf bekeken zijn we er toch behoorlijk in geslaagd om – voor ons alleszins – de goede hotels te vinden.

Omdat ik in mijn zoektocht veel blogs heb gelezen over locaties, maar amper iets vond over de ideale accommodatie die bij de locatie hoort, lijst ik al onze hotels eens op.

30/05 – 1/06:  MGM Grand Hotel & Casino - Las Vegas
Een hotel zoals elk Vegas hotel waarschijnlijk. Erg grote en trendy kamers, maar uiteindelijk allemaal heel onpersoonlijk. Laat je ook niet vangen aan schijnbaar lage prijzen, maar dat legde ik hier al uit.

1/06 – 2/06: Bryce View Lodge - Bryce Canyon City
Ideaal voor een bezoek aan Bryce Canyon, net aan de inkom van het park. Het hotel werkt volgens het motelsysteem met parking voor de deur. Basic, maar proper.

2/06 - 3/06: Comfort Inn Zion - Hurricane
Een leuk voordeel van Comfort Inn is dat zij Continental Breakfast in de prijs aanbieden en dat is echt hoogst uitzonderlijk. Het hotel ligt tussen Bryce Canyon en Zion National Park en is dus ideaal als doorreislocatie. Er is verder niet echt iets in de buurt, maar het hotel heeft wel een minigolf die voor avondentertainment kan zorgen.

3/06 – 6/06: Best Western Carriage Inn - Sherman Oaks, Los Angeles
Los Angeles was de moeilijkste plek om een locatie te bepalen. De stad is zo groot dat je nooit overal dichtbij zit, bovendien moet je rekening houden met de verkeer dat geregeld strop zit. Achteraf bekeken had het hotel een ideale ligging, hebben we amper file gehad en had het een propere grote kamer. Je kan je auto ook makkelijk voor de deur parkeren.

6/06 – 7/06: SeaVenture Hotel - Pismo Beach
Een iets duurder hotel, dat van buitenaf wat gedateerd leek, maar binnenin zeer proper en romantisch was. Het had zelfs een bubbelbad op het terras! Het ligt ook vlak op het strand en het restaurant heeft naast lekker eten dan ook een erg mooi zicht op de ondergaande zon.

7/06 – 10/06: Travelodge Golden Gate - San Francisco
SanFran was de allermoeilijkste stad om iets betaalbaar te vinden dat ook nog eens goed gelegen was. Travelodge is altijd basic en iets gedateerd, maar wel in orde. Bovendien lag dit hotel echt middenin de hippe Lombard Street, dus het was dan misschien wel basic, maar de perfecte uitvalsbasis.

10/06 – 11/06: Medford Comfort Inn - Medford
Dit hotel was één van de enige dat we niet op voorhand geboekt hadden. We zijn dan ook eerder onverwacht hier terechtgekomen wegens wijziging van de plannen voor Crater Lake.  Deze Comfort Inn bevestigde opnieuw dat wij fan zijn van de keten. Het is gewoon een goede middenklasse hotelketen zonder meer.

11/06 – 12/06: Red Lion Hotel on the River – Jantzen Beach - Portland
Zeer groot hotel, doet wat fancy aan en heeft een mooie ligging aan het water. We waren zeer blij dat we rustig in dit hotel net buiten het centrum verbleven na de vreemde ervaring van de stad Portland.
Helaas ook het hotel waar mijn voorkeur voor hotels.com volledig de dieperik is ingegaan.

12/06 – 13/06: Hotel FIVE - Seattle
Het enige design hotel van de hele reis. Op zich proper, hip en goed gelegen, maar we waren effectief Sleepless in Seattle wegens belachelijk veel led lampjes en hightech apparatuur gezoem in de kamer. 

13/06 – 15/06: Quality Hotel Vancouver-Inn at False Creek - Vancouver
Het hotel is gedateerder dan het lijkt op de foto’s, bovendien bracht de bouw van een hotel vlak voor en achter het hotel behoorlijk wat lawaai met zich mee. ’s nachts hebben we daar gelukkig geen last van gehad. Het hotel ligt op zich wel goed, vlakbij de nieuwe hippe buurt Yaletown.

15/06 – 17/06: Dalton Hotel & Suites - Victoria - Vancouver Island
De hotels in Victoria zijn allemaal redelijk duur. Aan het einde van de reis wilden we niet veel geld meer uitgeven en kwam zo bij dit hotel terecht. Het is een heel oud hotel, maar ze zijn momenteel volop in renovatie. Wij hadden nog een oude kamer die een beetje shabby was, maar die echt deed denken aan de kolonialen. De fantasie aan al die mensen die jaren en jaren in de kamer verbleven, maakte veel goed en uiteindelijk werd het zelfs charmant.

17/06 – 18/06: Comfort Inn & Suites Sea-Tac Airport - Seattle (vlakbij luchthaven)
Helaas een domper op de Comfort Inn vreugde wegens onvriendelijke desk. Maar uiteindelijk verbleven we alleen maar in dit hotel om in het holst van de nacht snel bij de luchthaven te zijn voor onze vlucht. Voor 4 uurtjes slaap maakt een mens al eens graag een compromis.

Op 12 hotels in 3 weken bleek dat dus allemaal reuze mee te vallen!

dinsdag 17 juli 2012

Le Nid dans l'arbre: 1 van de vele ontdekkingen in Picardië

Picardië zegt je niet zoveel? No worries, in eerste instantie had ik dezelfde reactie.
Nochtans ligt het vlakbij Normanië en zelfs nog boven Parijs. Je bent er dus zeker ooit al eens doorheen gereden zonder het te weten.

Omdat deze regio nog niet de aandacht krijgt die ze verdient, zal ik hier geregeld een paar verborgen plekjes prijs geven. Zomaar, omdat het kan. En omdat mooie dingen gedeeld moeten worden.

Voor dit tripje besloot ik Nico even om te ruilen voor Katleen en dus gingen 2 meisjes en route richting het onbekende stukje Frankrijk.
Na een zoektocht van meer dan een half uur, het aanspreken van twee locals (waaronder één tractorchauffeur in een boswegje) en tot vier keer toe dezelfde bosweg op en af rijden, kwamen we eindelijk aan bij 'Le Nid dans l'Arbre'. We waren bijna zo wanhopig dat we klaar waren om toe te geven dat vrouwen en oriëntatie een ramp zijn.

Maar Agathe, de uitbaatster, stond ons al op te wachten en moest lachen toen we ons excuseerden voor de vertraging. Blijkt dat bijna alle bezoekers haar opbellen om de weg te vragen! 
Eat that oriëntatie. 
Op mijn vraag waarom er geen wegaanduidingen te vinden waren, was ze duidelijk: Le Nid dans l'Arbre moet een verborgen paradijs blijven in het vrij toegankelijke bos van Compiègne.
Ze had het niet beter kunnen verwoorden.

We konden kiezen welke boomhut we wilden, eentje met toegang met een trap of eentje met een zip-line. Wat een zip-line juist was, konden we niet helemaal inschatten, maar het leek ons in ieder geval minder saai dan een gewone trap!
We kregen meteen een klimharnas en bijbehorende uitleg van Agathe en toen was het klimmen maar!
Le Nid dans l'Arbre biedt tien unieke verblijven aan tussen de boomtoppen. Je bagage wordt via een kabel naar boven getrokken, net als het ontbijt dat 's ochtends aan je boom bezorgd wordt.
Via een ladder kom je op een platform recht tegenover je boomhut terecht en van daar moet je met de zip-line naar de overkant. Heel even zweven tussen de bomen, dat is pas een unieke ervaring!

De boomhutten zijn werkelijk prachtig ingericht, heel veel hout, perfect afgewerkte details, geen elektriciteit, maar wel massa's kaarsjes die de boomhut 's avonds omtoveren tot een romantisch nestje. Dit is echt tot rust komen en genieten. Een aanrader? Ik dacht het wel!

Deze post is tot stand gekomen in opdracht van Picardie Tourisme. Alle meningen zijn - zoals steeds - 100% de mijne.

zondag 15 juli 2012

Seattle, bakermat van de grunge en heerlijke sushi crunch

De laatste stop van onze roadtrip op Amerikaanse grond was Seattle.
Ik kon me op voorhand eigenlijk niet veel voorstellen van de stad, met uitzondering van Seattle Grace Hospital natuurlijk (Hallo McDreamy!).
Het ziekenhuis hebben we helaas niet gevonden (oké ik heb dan ook niet echt gezocht), maar ondanks het feit dat we maar een dag in Seattle waren, heeft de stad echt een goeie vibe op ons achtergelaten.
De eerste stop was Farmers Market, oftewel Pike Place Market. We hadden er op voorhand veel over gelezen en dat bleek effectief een fijne plek om gewoon even rond te slenteren. Eigenlijk is de Farmers Market een gegeven dat je in veel Amerikaanse steden terugvindt en ik hou wel van dat concept om even de voeling met de stad te vinden tussen allerlei eetkraampjes. 
Een mens zou voor minder honger krijgen. Waarop we gezwind naar de Sushibar vlakbij stapten en werkelijk waar de allerbeste sushi ooit aten. Japonessa heeft een behoorlijk aantal signature rolls waaronder de Seattle en de California crunch, mijn god, dit was de absolute definitie van een heerlijke sushiroll. We hebben nog serieus getwijfeld om 's avonds opnieuw daar te gaan eten, maar dat was er misschien toch net iets over.
Omdat we maar 1 dag hadden om de stad te verkennen, wilden we natuurlijk wel naar de Space Needle gaan kijken. Niet zozeer om er effectief een bezoek aan te brengen, maar vooral om het naburige EMP te ontdekken.

Het Experience Music Project is echt een topmuseum. Zelfs als muziek je maar matig interesseert, is dit een aanrader. Wij hebben de Nirvana tentoonstelling 'Taking Punk to the Masses' (Seattle was de bakermat van de grunge) en AC/DC's 'Australia's Family Jewels' aangedaan en ook al ben ik geen superfan van beide groepen, de tentoonstellingen waren echt boeiend. Bovendien zijn er overal hoekjes en kantjes in het museum waar je interactief met muziek kan werken. Allerlei muziekinstrumenten leren bespelen, muzikale kunstwerken bewonderen, voor de foto poseren met AC/DC attributen (uiteraard heb ik dat gedaan), de mogelijkheden zijn echt oneindig.

Seattle smaakte duidelijk naar meer, maar Canada wachtte.

dinsdag 3 juli 2012

Portland is weird.

Uiteraard is het onmogelijk om alle steden of alle landen die je aandoet allemaal even leuk te vinden.
Sommige plaatsen zijn volledig je ding, terwijl andere je op je honger laten zitten.
Kijk maar naar wat vele mensen van Los Angeles vinden.

In onze grote oversteek om van San Francisco via Seattle naar Vancouver te rijden, moesten we nog een tussenstop zien te verzinnen. Tijdens onze voorbereidingen waren we op Crater Lake gebotst, een prachtig - zoals de naam reeds zegt - kratermeer zo'n 2500m boven de zeespiegel.
Deze hoogte zorgt er meteen ook voor dat de omgeving voor het grootste deel van het jaar bedekt ligt onder een dikke laag sneeuw (van oktober tot juni) en je eigenlijk pas moet rekenen op juli tot september voor een volledig toegankelijk gebied.

Aangezien ons bezoek voor juni gepland stond, wilden we het risico nemen op ontoegankelijkheid. De webcam werd geregeld gecontroleerd en tijdens ons verblijf in San Francisco werd helaas duidelijk dat de rims rond Crater Lake nog steeds vol meters sneeuw lagen. Alleen de toegangsweg en een stukje aan het bezoekerscentrum was vrijgemaakt waardoor je na je bezoek ook weer langs dezelfde lange kronkelende bergrit terug zou moeten.
Omdat tijd erg kostbaar is tijdens een roadtrip van 3 weken van Las Vegas naar Vancouver, moesten we Crater Lake dus links (in realiteit rechts) laten liggen.

Een alternatief werd gevonden in Portland. Portland is de grootste stad in de staat Oregon en leek ons dus ideaal om een dagje te verkennen.
Dat de leuze van Portland effectief "Keep Portland weird" is, leerde we pas toen we ons er al middenin bevonden.

Bij het binnenrijden van de stad voelden we meteen dat er iets was veranderd. We konden er niet meteen de vinger opleggen, maar dat zou niet lang meer duren.
Er moest meteen getankt worden en wat blijkt, Portland is, samen met New Jersey, de enig stad in heel Amerika waar je niet zelf mag tanken. Hu? Je moet dus effectief staan wachten bij je auto tot er een werknemer tijd en zin heeft om je auto vol te tanken. Portland is weird: 1. En duidelijk niet zo efficiënt, dat ook.

Opmerkelijk met de rest van de steden waar we al geweest waren, was de grote werkloosheidsgraad en dan vooral bij jonge mensen.
Op elke straathoek zaten minstens 2 dakloze mensen met een gemiddelde leeftijd van 27 jaar.
Langs de drukke kruispunten zaten ook heel vaak jonge vrouwen met een kartonnen bordje in hun handen met daarop: "Need Gas". Ik stel mij dan voor hoe dat gaat: je hebt geen job, geen huis en geen geld, maar wel nog een auto, je beslist om uit Portland te vertrekken en valt dan plots zonder benzine om dan maar met een kartonnen bordje op een kruispunt te gaan zitten? Portland is weird: 2.

Omdat we de stad graag te voet wilden verkennen, gingen we op zoek naar een parking. Wat blijkt?  Eens je een parkeerplaats op een zogenaamde valet parking gevonden hebt (parkeren in de straten kon maar voor 2 uur), moet je naar die man zijn hokje stappen en hem op voorhand al zeggen om welk uur je je auto weer komt ophalen. Ik weet niet hoe jullie dat doen, maar ik weet meestal niet op voorhand of ik dan wel om 7 of 8 uur mijn auto weer kom oppikken als je ook nog wil gaan avondeten. Waarop die man ons aankeek alsof wij hem zonet vermelden dat wij en passant ook nog even de bank om de hoek gingen overvallen.
Na 7 uur 's avonds op de parking blijven - laat staan niet goed weten wanneer je je auto weer zou oppikken - was blijkbaar not done in Portland. De man stopte er ook mee om 7 uur, vanaf dan was het elke auto voor zichzelf, betaald of niet.
Ik vreesde heel even dat er elke dag om 7 uur 's avonds iets gevaarlijk in de stad gebeurt, maar om 5 na 7 liepen wij nog steeds heelhuids doorheen de straten.
Maar toch, bewijs 3: Portland is weird.

Misschien lag het aan het feit dat we maar een halve dag in de stad hebben doorgebracht, maar er was toch iets bevreemdends aan ons bezoek dat we nergens anders meer ervaren hebben.


Of je nu zelf beslist om Portland op te nemen in je volgende roadtrip, laat ik volledig aan jullie over, maar voor mij zijn 3 bewijzen van "Keep Portland weird" toch genoeg voor 1 keer geweest.