dinsdag 26 juni 2012

Reizen is een belofte aan het leven

Sinds ik een aantal jaren geleden voor mezelf besliste dat ik van reizen één van mijn passies wou maken, is er veel veranderd. 
De moeilijkste beslissingen waren er vooral in het begin. Ik kwam niet uit een gobetrottersfamilie en een plekje onder de zo bekende kerktoren was zeer gemakkelijk te vinden.Maar de wereld ging niet naar de kerkentoren komen, dus moest ik vanonder de kerkentoren uit!En dat betekende toen: en job zoeken die kansen zou bieden, een persoonlijk leven dat voldoende lucht om te reizen had en mijn ingesteldheid van het veilige dorp veranderen.


Ondertussen zijn er heel wat aspecten in mijn leven die veranderd zijn en mij stimuleren om rond de wereld te reizen.


Mijn job brengt me op behoorlijk wat plekken, ik ben niet meer zo honkvast en Nico heeft dezelfde drang om zijn blik te verruimen.Ik denk dat ik oprecht kan zeggen dat ik een gelukkiger en verstandiger mens ben geworden sinds ik reizen niet prioritair, maar wel belangrijk heb gemaakt.


"One's destination is never a place, but a new way of seeing things". (Henry Miller)


De eerste echte reis die mij als mens veranderende.
(c) Joris Lava


Ondertussen ben ik pas terug van 3 weken Amerika en Canada en vertrek in vandaag richting Frankrijk om wat stukjes over Picardië te schrijven. 
Mijn reisritme heeft niet altijd zo hoog gelegen en dat is ook niet nodig. Reizen gaat om een instelling. Een verrijking. Het gaat om kracht en durf om dingen te doen en te zien.
Reizen is een belofte aan jezelf om je blik te verruimen en het leven binnen te laten.

maandag 25 juni 2012

San Francisco bezoekt als een trein! (of beter: kabeltram)

San Francisco bracht mij terug naar mijn kinderjaren waarin ik elke dag na school naar Full House keek en in de generiekbeelden voor het eerst kennismaakte met de Golden Gate Bridge en de typische kabeltrammen die de steile heuvels beklommen.
En het moet gezegd zijn, die steile heuvels vroegen toch om heel wat conditie!

We verbleven in de Marina District en dat bleek achteraf gezien een zeer goede keuze. Restaurants, bars en hippe winkels lagen verspreid rond ons hotel in Lombard Street, de meeste stadsdelen waren makkelijk te voet bereikbaar (mits een stevige klim uiteraard), maar ook het openbaar vervoer was een makkelijke optie.

San Francisco was weer helemaal anders dan LA, maar wel even sfeervol.
Bij een bezoek aan San Francisco kan je niet anders dan de Golden Gate Bridge te bezoeken en voor de viering van zijn 75ste verjaardag is er sinds kort een heel nieuw wandel- en fietspad aangelegd dat je makkelijk tot aan het begin van de brug brengt en dat enkele mooie vista points aanbiedt onderweg.
Je kan dus kiezen om de tocht te voet af te leggen of met de fiets, maar gezien het steile karakter van de stad, kozen wij toch voor wandelen. Dat gaf ons ook de kans om geregeld even te stoppen en foto's te nemen van het prachtige uitzicht.

Aan het begin van de wandelroute ligt ook een levendig park: Crissy Field, waar het echt fijn is om gewoon te zitten en sfeer op te snuiven. Het is de perfecte plek voor een picknick of je kan een lunch take-out doen in de Warming Hut, een gezellig café waar je organisch eten kan verkrijgen.
Crissy Field was vroeger een luchthaven, maar de stad is er erg goed in geslaagd om te plek om te vormen tot een bruisende, groene hotspot.

Uiteraard kan je in San Francisco niet om Alcatraz heen. Bij goed weer - en niet te veel mist - zie je het eiland liggen van aan de kust en er zijn meerdere ferrytours per dag die je er naartoe brengen.

Reserveer zeker van te voren je ticket want deze tours zijn blijkbaar zeer snel uitverkocht. 
Ik keek op voorhand wat op tegen de quasi verplichte audiotour (zonder audio device kan je het hoofdgebouw niet binnen), maar achteraf gezien was dit toch echt een meerwaarde. Je wordt door de gevangenis gegidst door voormalige gevangenen en bewakers en houdt halt aan belangrijke punten. Het enige nadeel is dat er grote drommen mensen voor 1 specifieke cel kunnen staan omdat dit een stopplaats is in de audiotour. Foto's van lege gangen moet je dus zeker niet verwachten. Maar verder toch een aanrader!

San Francisco biedt uiteraard ook nog heel wat ander moois. De Fisherman's Wharf is leuk om langs te wandelen en het meest kronkelende straatje (the crookedest street) van San Francisco in Lombard Street is wel eens spannend om af te rijden. 

Chinatown vond ik persoonlijk niet echt zo speciaal, uiteindelijk ziet dat er in elke stad toch ongeveer hetzelfde uit.
De kabeltrams zijn natuurlijk het typische kenmerk van San Francisco en ook het keerpunt waar men de trams met de hand draait (op de Powell-Hyde lijn) is leuk om te zien. Denk echter goed na over een effectief ritje met de trams want dat is behoorlijk duur (6$ pp/enkel) in vergelijking met het gewone busvervoer.


Wat ons bezoek aan de stad helemaal af maakte, waren de heerlijke restaurants waar we 's avonds gegeten hebben. Wij hadden het geluk om in San Francisco te zijn tijdens de "Dine about Town"-actie, wat betekende dat je in een aantal goede restaurants voor een fix prijs een menu kon eten. Deze actie loopt helaas maar 1 keer per jaar (volgende data: 15-31 januari 2013). 
Check zeker de website www.sanfrancisco.travel om niet alleen op de hoogte te blijven van interessante acties in de stad, maar ook voor allerlei foodytours en attractie voordelen.

Met slechts 3 dagen om San Francisco te verkennen, hebben we ons moeten beperken tot de typische toeristenplekken, maar je kan daar gewoon niet om heen. San Francisco bezoekt als een trein - of beter nog, een nostalgische kabeltram - met een heerlijke sfeer waar je ook komt!

donderdag 21 juni 2012

Pismo Beach of Santa Barbara?


Wie van Los Angeles naar San Francisco (of omgekeerd) rijdt, zal voor zijn reiscomfort waarschijnlijk een tussenstop maken in Santa Barbara. 
Wij kozen er echter voor om het kuststadje wel aan te doen, maar er niet te slapen. Als alternatief sliepen wij in Pismo Beach, een klein kuststadje dat hoop en al bestaat uit 2 straten en een paar toeristenhotels. We ruilden de cultuur en de stad voor een comfortabel honeymoonachtig hotel en een mooie wandelkust.

Ik kan niet zeggen dat de ene plek boven de andere te verkiezen valt want we maakten wel een tussenstop op de pier van Santa Barbara voor een heerlijk verse vislunch en die was echt de moeite. Santa Barbara Shellfish Company is een zeer basic restaurant achteraan op de pier, maar ik heb zelden zo'n verse vis gegeten en hun prijzen zijn zeer correct.
Bovendien mag je gratis 90 minuten op de pier parkeren als je je ticket laat valideren in één van de restaurants of winkels.

Pismo Beach zelf was niets speciaal, maar het was wel eens leuk om een nachtje in volledig comfort door te brengen. Denk haardvuur en jacuzzi op de kamer inclusief. 

Na Pismo Beach kan je de route naar San Francisco hervatten via één van de mooiste wegen die we hebben aangedaan tijdens deze roadtrip: De Pacific Highway. Deze kustweg brengt je langs berg en zee weer naar het bruisende stadsleven van San Francisco. Er zijn verschillende vista points langsheen de weg waar je even kan stoppen en genieten van het uitzicht of misschien kan je wel wat luierende zeeolifanten spotten!

Let er wel op om voor aanvang van deze route te gaan tanken, want de prijzen in de bergen liggen een pak hoger. Er zijn ook niet zo heel veel restaurants, maar moest je de Lucia Lodge passeren, neem dan zeker de tijd om te lunchen op hun terras met fantastisch zicht op zee. Bovendien serveren ze de beste tunasandwich* die ik in heel mijn leven gegeten heb. (* wegens de overbevissing ben ik zo'n 2 jaar geleden gestopt met tonijn eten, uit principe. Dit restaurant vermelde echter expliciet dat het om een veilige en correcte maaltijd ging.)

De Scenic Highway start in Malibu, Los Angeles en brengt je helemaal tot in San Francisco. Sla deze route zeker niet over bij goed weer, want het uitzicht is over de hele ruwe kustlijn prachtig!

zondag 17 juni 2012

Los Angeles: Van alles een beetje


Over Los Angeles hebben al heel wat mensen hun zegje gedaan, het is dus moeilijk om daar nog iets aan toe te voegen.
Als er één ding was dat me opviel voor vertrek, is het wel dat de meningen erover erg verschillend zijn. You hate it or you love it.

Een aantal mensen uit mijn werkomgeving die ik erover aansprak, vonden het maar niets. Te groot en ontoegankelijk, geen stad zoals een andere.
Maar wanneer ik dan op blogs en internet ging zoeken, kreeg ik meer positieve verhalen te horen.

Ik was dus niet helemaal zeker over wat voor stad ik ging aantreffen, maar stiekem voelde ik dat de stad mij wel voor zich zou winnen.

Wat de eerste groep mensen vertelden is wel waar. Los Angeles is geen toegankelijke stad zoals pakweg Barcelona of New York waar je makkelijk van de ene naar de andere kant van de stad kan gaan. In LA heb je een auto nodig als je veel van de stad wil zien. Die auto's brengen dan natuurlijk weer files met zich mee, dus ik begrijp de frustraties hierover.

Toch is LA zoveel meer.
Het is Baywatch redders kijken in Santa Monica, genieten van het straat- en strandleven in Venice Beach, een tentoonstelling meepikken in The Getty Center, flaneren langs dure winkels op Rodeo Drive of Celebs spotten in The Grove na een heerlijke lunch in Farmers Market.

Net omdat er verspreid over de grote stad zoveel verschillende dingen te doen zijn, is het moeilijk om een ideale locatie voor je hotel te bepalen.
De prijzen durven nogal de pan uit te swingen en een tophotel op Santa Monica mag dan heerlijk klinken, als je weer maar eens in de file staat om uit dat deel van de stad te geraken, is het al een pak minder.
Wij kozen voor een hotel in Sherman Oaks. Een leuke buurt die rechtstreeks in verbinding staat met Hollywood via de bekende Mulholland Drive.

Een bezoek aan Hollywood was dan ook snel gemaakt, al moet ik meteen toegeven dat dat gedeelte van de stad zeker niet mijn favoriet is. De Hollywood Walk of Fame is leuk voor eventjes, maar na een uur had ik het wel gezien. We beslisten wel om 's avonds nog de Cirque de Soleil show 'Iris' mee te pikken in het beroemde Kodak Theatre. Een mens leeft maar één keer nietwaar.

Los Angeles mag dan groot en ontoegankelijk lijken, als je de stad benadert als een soort van ministaat met allemaal kleine steden op zichzelf, is het gewoon allemaal deel van je roadtrip.
De mensen zijn supervriendelijk, de zon schijnt er bijna altijd en er is overal wel een mooie rit in de Hollywood hills, langs het strand of door de stad te vinden.
Je mag mij vanaf nu gerust bij de love it groep rekenen.

zaterdag 16 juni 2012

Spijtige ervaring bij hotels.com


Uit mijn posts rond de voorbereiding van de USA roadtrip, kon je duidelijk merken dat ik fan was van de boekingssite hotels.com.
Boekingen met taxen inclusief, een nacht gratis na 10 overnachtingen, enfin, ik was overtuigd van hun service.

Tot zover het positieve hotels.com verhaal bij boekingen voor vertrek.
Tijdens onze reis moesten er nog een aantal hotels terplekke geboekt worden omdat we wat speling in onze planning wilden behouden.
Ik wou dus een dag op voorhand een hotel boeken via hun website, kwestie van aan onze 10 overnachtingen te kunnen geraken, qua loyaliteit een belangrijke factor voor hen.
Na de boeking, kreeg ik zoals gewoonlijk een bevestigingsmail met de uiteindelijke kosten, maar deze keer zonder boekingsnummer.
Bovendien stond er in de email dat er binnen de 24u contact met mij zou opgenomen worden, iets wat ik tot nu toe nog niet meegemaakt had bij voorgaande boekingen.

Omdat we de volgende dag nog niets gehoord hadden, beslisten we toch even contact op te nemen met het geboekte hotel zelf.
Zij bleken echter geen boeking ontvangen te hebben.
Gealarmeerd door deze boodschap, belde ik tijdens onze autorit, naar de nieuwe bestemming, rechtstreeks met hotels.com.
Wat volgde was een behoorlijk staaltje klantonvriendelijkheid.

Toen ik eindelijk werd doorverbonden met iemand van de klantendienst, werd er gevraagd naar mijn boekingsnummer. Helaas was dat net een deel van het probleem want in hun mailcommunicatie werd geen boekingsnummer vermeld.
Wanneer ik probeerde uit te leggen dat ik geen boekingsnummer had, werd de telefoniste behoorlijk lastig en kreeg ik de boodschap dat zij dat nodig had omdat zij anders het probleem niet kon opsporen.
Mijn emailadres dan maar. Dat lukte wel, maar er stond geen boeking voor desbetreffend hotel in mijn overzicht - dit had ik zelf ook al opgemerkt toen ik vlak na het ontvangen van hun mail naar mijn account was gaan kijken.
De telefoniste zou even contact opnemen met het hotel - wat ik dus ook al zelf gedaan had - en mij even in hold zetten.
10 minuten later heb ik de telefoon neergelegd omdat ik van mening ben dat het absoluut niet kan dat men tijdens een gsmtelefoontje van Amerika naar België een klant 10 minuten naar een wachtmuziekje laat luisteren. Als hotels.com mijn telefoonkosten hiervoor wil vergoeden, geen probleem, maar dat zal waarschijnlijk niet het geval zijn.

Er wordt na het onderbroken telefoontje geen contact met mij opgenomen, dus beslis ik na een half uur om opnieuw zelf te bellen. Ik krijg een nieuwe telefonist aan de lijn en leg opnieuw mijn probleem uit, de andere telefoniste was blijkbaar zelf door het hotel in hold gezet. Jammer dat zij dan niet het gezond verstand had om mij even terug te nemen en mij voor te stellen om mij zelf terug te bellen.

Maar goed, de tweede telefonist dus. Deze man kon mij alleen maar bevestigen dat er tijdens de boeking iets was foutgelopen en dat men daar niets meer aan kon veranderen.
De enige oplossing was de boeking opnieuw te maken. Op zich geen probleem, ware het niet dat men mij de boeking alleen maar aan een nieuwe rate kon aanbieden, die ondertussen zo'n 20€ hoger lag dan mijn initiële boeking.
Wanneer er iets foutloopt in hun boekingssysteem, ben ik van mening dat ik als klant hier niet voor moet opdraaien. Bovendien was ik in het bezit van een email met bevestiging van de lagere boekingsprijs.
De telefonist kon hier helaas niets aan veranderen. Wel gaf hij mij de suggestie om te boeken aan de nieuwe rate en nadien een email te sturen naar de klantendienst met een printscreen van de oude en de nieuwe rate, het probleem uit te leggen en te hopen dat ik kans maakte op een refund van het verschil.

Hopen? Er kon mij dus niet gegarandeerd worden dat dit verschil terug zou betaald worden? Neen.

Ik was echt niet te spreken over de klantonvriendelijkheid die ik bij hotels.com heb mogen ervaren:
- boekingsfout in hun systeem (al heeft niemand dit verbaal willen erkennen)
- geagiteerde telefoniste die mij 10 minuten in wacht laat staan tijdens een internationaal telefoontje
- geen gegarandeerde refund

Ik kan alleen maar concluderen dat er qua oplossingsgericht werken nog een serieuze effort moet gedaan worden bij hotels.com.
Vanaf minuut 1 heb ik nooit het gevoel gehad dat we 'samen' naar een oplossing zouden kunnen toewerken. Er werd meteen een 'lastige klant-uitvoerende telefonist'-situatie gecreëerd en dat is heel erg jammer, zeker gezien het feit dat wij voor deze roadtrip toch zo'n 10 overnachtingen via hen zouden boeken.

Deze post is ook via mail aan hotels.com bezorgd.

maandag 11 juni 2012

Zion National Park: Gehypt of gehiked?


Zion National Park werd het tweede park op onze roadtrip en was toch weer iets anders dan Bryce Canyon. Een mens zou denken dat al dat natuurschoon op de duur begint te wennen, maar voorlopig slaagt Amerika erin om bijzonder gevarieerde landschappen op erg korte tijd aan te bieden. Heerlijk is dat.

Toch is Zion een buitenbeentje op de andere Nationale Parken. Omdat het toerisme de laatste jaren erg omhoog is gegaan in de regio, heeft men moeten beslissen om het gebied niet meer vrij toegankelijk te maken.
Je moet je wagen parkeren aan het visitor center (25$ per auto) en van daaruit kan je een shuttlebus nemen die de Zion Canyon Scenic Drive aandoet.

Aangezien wij van Bryce Canyon kwamen, liep onze aanrijroute via de Zion Mount-Carmel Highway, ook wel de 'Scenic Byway' genoemd. Deze ongelooflijk mooie bergroute brengt je tot aan het visitor center waar je je auto kan achter laten en op de shuttlebus kan stappen. 
(Helaas geen foto's hiervan aangezien ik achter het stuur zat :-) )

Het shuttlesysteem is bijzonder handig: de bus stopt bij elke belangrijke trail of viewpoint, je stapt af wanneer je wilt en om de 10 minuten passeert er weer een nieuwe bus waar je weer kan opstappen om verder te gaan of terug te keren.

Eigenlijk is Zion vooral geschikt voor echte hikers. Bij elke busstop start er een hiking trail, of moet je een stevige wandeling maken voor je aan een viewpoint uitkomt.
Wij hadden (vooral door de hitte) geen zin om uren te gaan stappen en hebben uiteindelijk maar een 3-tal stops van de 8 effectief gemaakt.
Vooral Weeping Rock en de Temple of Sinawava zijn echte aanraders.

Daar waar Bryce Canyon je vooral een uitzicht op het park biedt, kan je in Zion echt in en door het park wandelen. Een totaal andere belevenis dus, maar voor mijn part zeker de moeite waard, ook als je geen echte hiker bent.

donderdag 7 juni 2012

Bryce Canyon National Park: Klein, maar fijn!

Na de volgebouwde, neonverlichte Strip van Las Vegas, is het een verademing om terug in de natuur te zijn. Amerika biedt een subtiel evenwicht in boeiende steden en nationale parken dat maar weinig andere landen kunnen evenaren.

Las Vegas werd dan ook vlot ingeruild voor Bryce Canyon National Park en nadien ook Zion National Park.

Bryce Canyon is een relatief klein gebied dat makkelijk in 4 uur met de wagen kan doorkruist worden.
Let wel, er wordt aangeraden om eerst helemaal tot het achterste punt te rijden, om vervolgens terug te rijden en de tijd te nemen om te stoppen aan de verschillende uitzichtpunten.
Je kan ook kiezen voor de shuttlebussen die je om de zoveel minuten van het ene naar het andere punt brengen.
Bryce Canyon is moeilijk in foto's te vatten omdat het uitzicht zo oneindig is en de lichtinval de rotsen elke 5 minuten van uitzicht doet veranderen.
De fantastische rotsformaties zijn ontstaan door een opeenvolging van vriezen en dooien die de steenmassa bij elkaar drukken en weer loslaten. Ongelooflijk dat deze toppen in mei nog met sneeuw bedekt waren!

Maar, als je weet dat dit park zich 2500 meter boven zeeniveau bevindt, dan klinkt dat al niet meer zo gek natuurlijk.
Deze hoogte verklaart waarschijnlijk ook het snel veranderende weer. Uit mijn ervaring bezoek je het park best in de voormiddag en/of net na de middag. In de namiddag kan het weer zomaar in een half uurtje tijd van zonnig en warm omslaan naar bewolkt, regenachtig en zelfs onweer.


Omdat de bliksem in Bryce Canyon blijkbaar geen lachertje is, beslissen we om naar onze lodge te trekken en de volgende dag terug te keren om het laatste stuk van de route te hervatten. Je ziet hierboven duidelijk dat het weer voor een totaal andere ervaring van het park kan zorgen!

De volgende dag naar het park terugkeren is effectief geen enkel probleem. Je betaalt een entrance fee van 25$ per wagen en deze is 7 dagen geldig, top!

Geheel tegen de mainstream in hebben wij gekozen om Bryce Canyon aan te doen en niet de Grand Canyon. Hoofdreden was dat je Grand Canyon maar vanaf een beperkt aantal uitkijkpunten kan bekijken en we van heel wat mensen gehoord hadden dat Bryce in dat opzicht veel meer te bieden heeft.
Ik kan natuurlijk niet vergelijken, maar ik sta wel nog steeds achter onze beslissing. Bryce Canyon mag dan één van de kleinere parken zijn, de wauw-momenten waren meer dan aanwezig.

Zijn jullie misschien al in Grand Canyon en/of Bryce Canyon geweest? Wat denken jullie?

zondag 3 juni 2012

Breakfast in Vegas


Omdat Nico en ik niet zo'n fan zijn van megaontbijtbuffetten lieten we dat in de MGM Grand dan ook graag links liggen (het was trouwens toch niet inbegrepen in de prijs).
We gingen echter op zoek naar de typische diners voor een echt Amerikaans ontbijt. 

Als je in het bezit bent van een auto om je even buiten Vegas City te verplaatsen (max. 10 minuten rijden), dan kan ik je zeker volgende 2 plekken aanraden:

The Omelet House - Charleston Boulevard West
Bijna onherkenbaar weggestoken, maar vanbinnen zo heerlijk typisch Amerikaans, dat je niet anders kan dan je dag goed beginnen.
Heerlijke koffie met onbeperkte refill en keuze uit "slechts" 39 verschillende omeletten. Een caloriebom voorzeker, maar je kan dan ook makkelijk verder tot een uur of 3 in de namiddag!
© Nico Surings
Blueberry Hill - Charleston Boulevard East
Alweer zo'n typisch Amerikaanse diner die gerund wordt door een echte familie en met huisspecialiteit: Pancakes!
5 blueberry pancakes met extra blueberrysyrup en whipped cream on the side, heerlijk!
© Nico Surings
En de volgende dagen dan maar op zoek naar yoghurt met fruit!

Viva Las Vegas en wat je nog niet wist: 4 tips

Zeg Vegas en iedereen zal deze stad meteen associëren met neonverlichting en casino's. En dat is dan ook wat het effectief is!

Omdat we maar 2 nachten in Las Vegas verbleven, met maar 1 volledige dag om de stad te verkennen, moesten we echt het onderste uit de kan halen. Onze tijd terplekke bleek dan ook behoorlijk te kort.

Tip 1: Voorzie minstens 2 volledige dagen om zowel Downtown als Vegas City te kunnen bezoeken.

De hotels in Las Vegas zijn een attractie op zichzelf. De grote namen zijn dikwijls erg duur, maar zoals ik hier al zei, kun je vaak echt goeie hoteldeals maken.
Wij verbleven in de MGM Grand waar werken aangekondigd waren tijdens ons verblijf, maar buiten een half ingepakte facade, hebben we daar niet al te veel van gemerkt.

Toch waren er een paar dingen waar we ons aan mispakt hebben:
Dé attractie van de MGM Grand was ooit het leeuwenverblijf met echte leeuwen. Ik was nogal enthousiast geraakt over het feit dat er gewoon echte leeuwen in ons hotel zouden zitten, maar dat bleek een behoorlijke tegenvaller. De leeuwen waren nergens te vinden en worden ook nergens meer vermeld. 

Verder dachten wij goed op de hoogte te zijn van alle taxen en dergelijke - we hadden namelijk een boeking via hotels.com gemaakt met incl. toeristenbelasting en tax - maar in Las Vegas bleken ze daar toch nog anders over te denken.
Bovenop onze kamerkost en de reeds betaalde taxen, moesten we nog een resort fee van 25$/nacht betalen + een tax op de resort fee van 3$ per nacht. "Om gebruik te mogen maken van alle hotelfaciliteiten", aldus de balie medewerker. 


Tip 2: Hou naast je hotelkost rekening met onverwachte fees en taxen.

In Las Vegas draait alles om geld. Het lijkt logisch met al die casino's natuurlijk, maar soms is het gevoel van geldklopperij toch heel erg aanwezig.
Resort fees, inkom voor de rollercoaster van New York New York, inkom voor de Stratosphere, 7$ voor een flesje water van de kamer,... 

Een geluk dat de Bellagio fonteinen nog gratis te bezichtigen zijn! 

Een meevaller zijn de ticketbooths die je overal in de straat aantreft en waar je voor een show van die avond of de volgende avond een serieuze korting kan krijgen. Viva Elvis aan -40% en dan te denken dat ik getwijfeld heb om op voorhand tickets te boeken aan volle prijs!


Tip 3: Koop showtickets de dag zelf - hou er wel rekening mee dat sommige shows reeds op voorhand uitverkocht kunnen zijn.
© Nico Surings
Tip 4: Alle hotels op de strip hebben een gratis self parking. Je kan dus zonder probleem gratis parkeren bij eender welk hotel op de Strip, erg gemakkelijk om snel wat afstand te overbruggen!

Las Vegas, het was alles wat ik ervan verwachtte en meer! Alleen jammer van de jetlag en de te korte tijd...

Het eeuwige bagageprobleem!


Drie weken op roadtrip en het enige dat je mag meenemen is 23 kg in één bagagestuk gepropt. 
Delta is hierin natuurlijk geen uitzondering, maar het is toch een zeer beperkte bagagenorm wanneer je 3 weken reist.

Daar komt dan nog bij dat onze handbagage bestaat uit laptops, fototoestellen en lenzen allerhande (het nadeel van een Nikon adept en een Canon aanhanger). 

Het was een behoorlijke uitdaging, maar we zijn erin geslaagd om alles mee te krijgen. Bij de terugkeer zal het waarschijnlijk kiezen worden tussen dingen achterlaten of een nieuwe trolley aanschaffen.

De picollo mannen zullen ons zien komen !
Maar we zijn vertrokken! Een wonderlijk Amerikaans avontuur lonkt!